Με πολλές αναμνήσεις η θεατρική παράσταση ‘’Παραδοσιακός Βελβεντινός γάμος’’ του 2ου Νηπιαγωγείου Βελβεντού (του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα)
Συγκινητική, με πολλές αναμνήσεις και αναφορές στα παιδικά μας χρόνια ήταν η θεατρική παράσταση:
‘’Παραδοσιακός Βελβεντινός γάμος’’, που παρουσίασε (30-5-2018) το 2ο Νηπιαγωγείο Βελβεντού στο κατάμεστο από θεατές Πνευματικό Κέντρο Βελβεντού.
Το 2ο Νηπιαγωγείο Βελβεντού 2018 (νηπιαγωγοί - σκηνοθέτες και μαθητές - λιλιπούτειοι ηθοποιοί) με την ενδυμασία, το λόγο, τη μουσική και το θέμα της παράστασής τους, κατάφεραν να με συνδέσουν με τα παιδικά μου χρόνια στο Βελβεντό των δεκαετιών 1950-60.
Στο μυαλό μου, καθώς παρακολουθούσα την παράσταση, ήρθαν εικόνες από το ντοκιμαντέρ ‘’Μακεδονικός γάμος’’ του 26χρονου τότε Θεσσαλονικιού σκηνοθέτη Τάκη Κανελλόπουλου, που γυρίστηκε στο Βελβεντό το 1960 και πήρε το πρώτο βραβείο ταινιών μικρού μήκους στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Οι ηθοποιοί της ταινίας, όπως τους επέλεξε ο σκηνοθέτης ήταν όλοι – παιδιά, νέοι, νέες, άνδρες και γυναίκες – οι απλοί άνθρωποι του Βελβεντού. ‘’Γαμπρός’’ λ.χ. ο Χριστόδουλος (Τόλιος) Μπούλιος, ‘’νύφη’’ η Άννα Ευθ. Κουτσάκη, ‘’μπρατίμια’’ νέοι, αλλά και πολλές γιαγιάδες του καιρού εκείνου ντυμένες με τις παραδοσιακές φορεσιές του Βελβεντού, των οποίων η μορφή τους είναι χαραγμένη στη μνήμη μου.
Μου φάνηκε πως πάνω στη σκηνή μαζί με τους μικρούς σημερινούς μαθητές του 2ου Νηπιαγωγείου Βελβεντού 2018 εμφανίστηκε και όλο εκείνο το παιδομάνι του ‘’Μακεδονικού γάμου’’ 1960 του Τάκη Κανελλόπουλου, ανάμεσα σ’ αυτό κι εγώ – ήμουν τότε 8 ετών και συμμετείχα – θυμάμαι - με πολλούς συνομήλικούς μου στα γυρίσματα (όπου χρειαζόταν με τις οδηγίες του σκηνοθέτη) της ταινίας.
Κι ακόμα πως ανέβαιναν πάνω στη σκηνή οι γιαγιάδες εκείνες της ταινίας του ‘60 με τα ρυτιδωμένα πρόσωπα, το αγέρωχο ύφος και το γεμάτο καλοσύνη βλέμμα τους και πως χόρευαν δίπλα-δίπλα με τους σημερινούς μαθητές, όπως τότε στην ταινία, τον συγκαθιστό χορό ‘’Σηκωθείτε παλικάρια’’ υπό το βλέμμα του Κανελλόπουλου και τη σύμπραξη των νηπιαγωγών.
Νοηματίζει το συλλογικό μας βίο η αλληλουχία των γεγονότων και των προσώπων – παλαιότερων και νεότερων γενεών – που σκιαγραφούν τη συνέχεια του πολιτισμού και ορίζουν την ταυτότητα του γένους, από τους μικρούς πυρήνες των κοινοτήτων (Βελβεντό και άλλες), στον ευρύτερο χώρο (αυτόν της Μακεδονίας) ενταγμένοι όλοι στον Ελληνικό πολιτισμό, που έρχεται από πολύ μακριά και πάει πολύ μακριά.
Αυτήν την ιστορική και πολιτισμική συνέχεια με βάθος αιώνων δικαιούται κανείς από εμάς τους σημερινούς να την διακόψει, να την κομματιάσει και (το ανήκουστο) να την εκχωρήσει ως όνομα σε ένα, στα βόρεια της Μακεδονίας μας, κράτος;
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας,
παπαδάσκαλος,
1-6-2018
