Αριστερή Πρωτοβουλία, ένα μεγάλο βήμα (Γράφουν οι Παναγιώτης Καλαβάνος και Θανάσης Σκαμνάκης)

Η συνέλευση της Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης το περασμένο Σάββατο, ήταν μια κατάληξη και μια έναρξη. Κυρίως έναρξη και λιγότερο κατάληξη.

 Το καθένα όμως έχει τη σημασία του. Η πορεία της αρχικής προσπάθειας να διαμορφωθεί η ενότητά μας και να δημιουργηθεί η βάση εκκίνησης πήρε τη μορφή της με τη συνέλευση. Αλλά το μεγάλο έργο αρχίζει τώρα. Η επιτυχία του δεν είναι προδιαγεγραμμένη. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Άλλοι επαφίενται στη δική μας θέληση και δυνατότητα, άλλοι όχι. Εν πάση περιπτώσει όμως εμείς οφείλουμε να βγάλουμε τα ανάλογα συμπεράσματα από τη μέχρι τώρα πορεία και να διαγράψουμε με κάποια αντικειμενικότητα και ακρίβεια τους επόμενους στόχους, στηριγμένοι στα μηνύματα και συμπεράσματα της συνέλευσης, με τρόπο, πάντα, δημιουργικό.

Πρώτο στοιχείο που χρειάζεται να επισημανθεί είναι η επιτυχία της από την άποψη της προσέλευσης και της παρακολούθησης. Πάνω από 400 άνθρωποι παρόντες στην αίθουσα και μερικές εκατοντάδες άλλοι παρακολούθησαν διαδικτυακά, κάποιοι κατά τη διάρκεια, κάποιοι μετά από το Youtube (πάνω από 1.000). 

Ικανοποιητικοί αριθμοί που από μόνοι τους δεν λένε όλη την αλήθεια. Προς το παρόν πιστοποιούν την επιθυμία κάποιων ανθρώπων της Αριστεράς να παρακολουθήσουν την εξέλιξη ενός εγχειρήματος ενότητας, πρόθυμοι να χειροκροτήσουν και πιθανόν να ενταχθούν και συνεισφέρουν όταν θα έχουν πειστεί για την ειλικρίνεια, την μακροβιότητα και την δυνατότητα του. 

Και ακριβώς αυτό είναι το ζητούμενο. Όχι μια ακόμη προσπάθεια συγκόλλησης οργανώσεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που μέσω αυτού προσπαθούν να επιβιώσουν πολιτικά, αλλά η συγκρότηση ενός εμφανούς και ισχυρού πολιτικού σχήματος το οποίο θα λειτουργήσει καταλυτικά τόσο στις πολιτικές διεργασίες, στο διάλογο και τη δράση εντός όσο και στη συνένωση σε ένα λίγο-πολύ ενιαίο ρεύμα πάλης των χιλιάδων και χιλιάδων αριστερών που είναι εκτός, αλλά και με μια δύναμη ενότητας, προς το παρόν στη δράση, προς τους άλλους σχηματισμούς της Αριστεράς, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΚΚΕ.  

Με μέτρο ότι η Αριστερά είναι παρούσα για τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι οι άνθρωποι χρήσεις της Αριστεράς για το δικό της σχέδιο.

Η συνέλευση λοιπόν, εξέφρασε εν πολλοίς αυτό το πνεύμα. Εκείνοι που μίλησαν έδωσαν την κύρια έμφαση στην αναγκαιότητα της ενότητας και τη διάθεσή τους να συνεισφέρουν. Φυσικά αυτό έχει πολλά περιεχόμενα και μένει να αποσαφηνίζεται στην πράξη. Έλειψε ωστόσο η ζωντανή πείρα από κινήματα, έλειψε η πιο συγκεκριμένη αναφορά σε συγκεκριμένες δυνατότητες, και συνεπώς η πιθανότητα ενός σχεδιασμού δράσης. Δεν ήταν αυτό το άμεσα επιδιωκόμενο, άρα ο βασικός στόχος επετεύχθη, αλλά προχωράμε στην επόμενη σκέψη. Και στεκόμαστε σε θέση αναζήτησης. Σε ένα περιβάλλον που έχει διαβρωθεί από τα αποτελέσματα της κοινωνικής ήττας, αλλά και που κάθε φορά που δίνεται η δυνατότητα αποδεικνύει την ετοιμότητά του να επιστρέψει σε αγώνες με νικηφόρα προοπτική, όπως έγινε στην e-food, στην Cosco, στους εκπαιδευτικούς,

Δεύτερο στοιχείο, ήταν η ενδιαφέρουσα παρουσία μη ενταγμένων στους πολιτικούς σχηματισμούς και κινήσεις αριστερών. Οι τοποθετήσεις τους στη συνέλευση ήταν ίσως η πιο ζωντανή πλευρά της. Ωστόσο, είναι μακριά ακόμη από το ζητούμενο, δηλαδή τη διαμόρφωση μιας κίνησης που θα μπορέσει να δώσει περιεχόμενο και έμπνευση στους αναζητούντες και μη ευρίσκοντες αριστερούς της «διασποράς».  

Ο ρόλος των ανένταχτων αριστερών, που συνιστούν ένα διόλου ευκαταφρόνητο κοινωνικό ρεύμα, είναι κρίσιμος, καθοριστικός θα λέγαμε, για κάθε ενωτικό εγχείρημα, γιατί, εκτός των άλλων, μέσω αυτών βελτιώνεται και αναβαθμίζεται η παρουσία και δύναμη των ίδιων των οργανωμένων δυνάμεων.

Βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη εποχή. Τα σχήματα του παρελθόντος έχουν φανεί αδύναμα, μη επαρκή, τουλάχιστον. Η επανάληψη των εγχειρημάτων με καλύτερες, ίσως, προϋποθέσεις δεν θα δώσει τίποτα καινούργιο, καμία υπέρβαση των ασθενειών του παρελθόντος. Είναι προϋπόθεση για κάθε μεγάλο σχέδιο, και μόνο ένα μεγάλο σχέδιο μπορεί να αποδώσει, η υπέρβαση των εγγενών δυσκολιών, παραδόσεων και παθογενειών των ομάδων της ριζοσπαστικής αριστεράς και η συμπόρευση σε ένα ζωντανό ρεύμα των χιλιάδων ανένταχτων, αναζητούντων, ανήσυχων, μη υποταχθέντων αριστερών. 

Την επόμενη ημέρα η Αριστερή Πρωτοβουλία διεκδικεί να κάνει αισθητή την παρουσία τη στην πολιτική ζωή. Να οργανώσει συνελεύσεις, συζητήσεις και να δώσει βήμα στους αριστερούς στην κοινή αναζήτηση, Να αναπτύξει έναν γόνιμο διάλογο αλλά και μια αποτελεσματική δράση για το ψωμί, τη δουλειά, το σχολείο, την υγεία, την ειρήνη, τη δημοκρατία και ελευθερία. Εκεί είναι το κρίσιμο πεδίο στο οποίο ο διάλογος συναντά τη δράση και η αναγκαιότητα της προσπάθειας μας δοκιμάζει την εφικτότητά της.

Τα μέλη του Σύγχρονου Κομμουνιστικού Σχεδίου έχουν εδώ έναν ρόλο σημαντικό και μια κρίσιμη συμβολή.  

ΠΗΓΗ: www.kommon.gr