Δικτάτορας ο Τραμπ, κατά δήλωσή του, για χάρη των ζάμπλουτων χρηματοδοτών του (του Λεωνίδα Βατικιώτη)

Θα μπορούσε η αμερικανική κυβέρνηση να εξελιχθεί σε μεγαλύτερη απειλή για την δημοκρατία και την ειρήνη στον κόσμο ακόμη και στις ίδιες τις ΗΠΑ

, από την απειλή που ήδη σήμερα αντιπροσωπεύει; Η απάντηση που δόθηκε στις 5 Νοεμβρίου είναι, ναι! Ο επόμενος ένοικος του Λευκού Οίκου θα βλάψει ακόμη περισσότερο την ευημερία, τη σταθερότητα και τις ελευθερίες, εντός κι εκτός των ΗΠΑ.

Η ψήφος των Αμερικανών ισοδυναμούσε με πολιτική θύελλα! Ο Τραμπ ανέβασε τα ποσοστά των Ρεπουμπλικανών σε παραδοσιακές πολιτείες τους, πήρε Πολιτείες των Δημοκρατικών και διείσδυσε σε μειονότητες όπως των ισπανόφωνων νοτιοαμερικανών που ποτέ στο παρελθόν το κόμμα του δεν είχε ισχυρό προβάδισμα.

Ο σημαντικότερος λόγος για τον εκλογικό θρίαμβο του Τραμπ είναι η πανστρατιά δισεκατομμυριούχων που στρατεύθηκε μαζί του. Ποτέ άλλοτε τόσοι πολλοί και τόσο πλούσιοι ολιγάρχες δεν συντάχθηκαν με τον έναν εκ των δύο μονομάχων, σε τέτοιο βαθμό ώστε η αναλογία των συνολικών δωρεών μεταξύ Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών να διαμορφώνεται στο 2 προς 1.

Πανστρατιά ολιγαρχών

Ο ζάμπλουτος Έλον Μασκ, ο πλουσιότερος άνθρωπος στις ΗΠΑ, ιδιοκτήτης του Μέσου Κοινωνικής Δικτύωσης Χ, των ηλεκτρικών αυτοκινήτων Tesla, κ.λπ., κ.λπ., έφτασε στο σημείο να κληρώνει το ποσό του 1 εκατ. δολ. σε όποιον γραφόταν στους εκλογικούς καταλόγους κι έκανε δημόσια δήλωση υποστήριξης της ατζέντας των Ρεπουμπλικανών. Ο Τζεφ Μπέζος, δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος (με καθαρή περιουσία 227 δισ. δολ.), ιδιοκτήτης της Amazon και πολλών άλλων απαγόρευσε στην εφημερίδα του The Washington Post να υποστηρίξει δημόσια τους Δημοκρατικούς όπως έκανε συστηματικά τα προηγούμενα 36 χρόνια! Ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ, τρίτος πλουσιότερος άνθρωπος στην Αμερική, αφού μετέτρεψε το Facebook σε απαγορευμένη ζώνη για την πολιτική κατεβάζοντας κάθε κριτική στην γενοκτονία της Παλαιστίνης, κατηγορήθηκε ότι τις προηγούμενες εβδομάδες κέρδισε δισ. δολ. δημοσιεύοντας παραπλανητικές διαφημίσεις της Καμάλα Χάρις, υποτίθεται, που όμως παρέπεμπαν στον Τραμπ.

Ο Λάρι Έλισον, συνιδρυτής της Oracle, μεταξύ άλλων, και τέταρτος πλουσιότερος άνθρωπος στις ΗΠΑ εκ παραδόσεως στηρίζει τους Ρεπουμπλικανούς. Όπως και ο Πίτερ Τίελ, συνιδρυτής με τον Μασκ του Paypal, ο οποίος κατάφερε να βάλει στην Γερουσία τον (αντιπρόεδρο τώρα) Βανς επενδύοντας 15 εκατ. δολ. στην προεκλογική του εκστρατεία και πλέον διαθέτει τον δικό του άνθρωπο-όργανο στο Λευκό Οίκο. Η λίστα των ζάμπλουτων που επένδυσαν στο κόμμα του Τραμπ είναι ατελείωτη και (για πρώτη φορά) δεν μπορεί να συγκριθεί με την λίστα των Δημοκρατικών παρά τα απαστράπτοντα ονόματα του πλούτου που περιλαμβάνει· Μπιλ Γκέιτς, Τζορτζ Σόρος, κ.λπ.

Ο δεύτερος σε σημασία λόγος θριάμβου του Τραμπ έγκειται στους ίδιους τους Δημοκρατικούς. Μπάιντεν και Χάρις ακόμη κι αν δεν υπήρχαν έπρεπε να ανακαλυφθούν για να στρώσουν το χαλί ώστε ο Τραμπ να βαδίσει για δεύτερη φορά τροπαιούχος στον Λευκό Οίκο. Όταν μάλιστα τα έκτροπα που προκάλεσε ο ίδιος ο Τραμπ με την έφοδο των οπαδών του στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου καταρράκωσαν το κύρος του.

Ο τρόπος με τον οποίο οι Δημοκρατικοί μετέτρεψαν σε πολέμιους τους ακόμη και τους πιο σταθερούς οπαδούς τους, οι οποίοι στην καλύτερη περίπτωση απείχαν από τις εκλογές, φαίνεται πεντακάθαρα σε ένα θέμα που είναι το λιγότερο πολιτικά φορτισμένο: το περιβαλλοντικό. Αφήνουμε μάλιστα εκτός συζήτησης το Παλαιστινιακό που οι Δημοκρατικοί χρηματοδότησαν και κάλυψαν την γενοκτονία των Παλαιστινίων, πληρώνοντας μεγάλο τίμημα σε ψήφους Αράβων και Μουσουλμάνων.

Στο ενεργειακό λόμπι ο πρώτος λόγος

Ο Τραμπ απέσυρε τις ΗΠΑ από την Συμφωνία του Παρισιού του 2015 για την συγκράτηση της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας στους 1,5 βαθμούς. Η απόφαση του Τραμπ το 2017 υπαγορεύτηκε από τα συμφέροντα της αμερικανικής ενεργειακής βιομηχανίας και δη των αναδυόμενων σχιστολιθικών εκμεταλλεύσεων. Ως αποτέλεσμα, οι ΗΠΑ για πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία τους πέτυχαν έναν οικονομικό άθλο: έγιναν όχι μόνο ενεργειακά αυτάρκεις, πλήρως ανεξάρτητες από τον ΟΠΕΚ κι άλλες πετρελαιοεξαγωγικές χώρες, αλλά οπλοποίησαν τον άφθονο ενεργειακό τους πλούτο, επιβάλλοντας οικονομικές κυρώσεις σε πολλές πετρελαιοεξαγωγικές χώρες (Ρωσία, Ιράν, Βενεζουέλα, κλπ.). Ζητούμενο της Ουάσιγκτον ήταν να οικειοποιηθεί τα μερίδια εξαγωγών των αντιπάλων της. Και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχε!

Με την εκλογή του ο Μπάιντεν το 2021 επανέφερε τις ΗΠΑ στη Συμφωνία του Παρισιού, προς εύλογη ικανοποίηση των οικολόγων και κάθε πολίτη που ανησυχεί για τον πλανήτη. Ταυτόχρονα όμως μοίραζε άδειες για γεωτρήσεις σχιστολιθικού αερίου και πετρελαίου ακόμη και σε προστατευμένες περιοχές στην Αλάσκα. Μόνιμοι κάτοικοι διαδήλωναν και κατηγορούσαν τον Μπάιντεν ότι σπέρνει κλιματικές βόμβες. Μπάιντεν και Χάρις για να επανορθώσουν τις σχέσεις τους με το περιβαλλοντικό κίνημα που αποτελούσε διαχρονική σταθερά στην δεξαμενή των ψηφοφόρων του Δημοκρατικού Κόμματος πάγωναν ενίοτε τις εξαγωγές για να μπει ένα φρένο στην αδειοδότηση, αλλά η ζημιά είχε γίνει: Το μικρότερο σε ηλικία λόμπι των σχιστολιθικών ενεργειακών εταιρειών που εκπροσωπεί την μεγαλύτερη απειλή για το περιβάλλον είχε προλάβει να εδραιώσει τα δικά του συμφέροντα.

Από την άλλη, η διγλωσσία των Δημοκρατικών άγγιζε ύψη απαράμιλλα: «Η αμερικανική παραγωγή πετρελαίου υψωνόταν σε επίπεδα ρεκόρ τον Δεκέμβριο, ενώ αξιωματούχοι της διοίκησης Μπάιντεν παραβρίσκονταν στη Σύνοδο για την Κλιματική Αλλαγή του ΟΗΕ στο Ντουμπάι διαβεβαιώνοντας τους παγκόσμιους ηγέτες ότι οι ΗΠΑ θα συνέβαλαν στην παγκόσμια μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα. Μια βραχυχρόνια ώθηση στην εγχώρια παραγωγή πετρελαίου και η συνακόλουθη μείωση στις τιμές θα έχουν ένα μακροχρόνιο όφελος για τους περιβαλλοντιστές, βοηθώντας να αποτραπεί η επιστροφή στην εξουσία του Τραμπ και άλλων αρνητών της κλιματικής αλλαγής» έγραφε η Washington Post στις 31 Δεκεμβρίου 2023.

Τη συνέχεια την μάθαμε. Ειδικά όταν ρωτήθηκε ο Τραμπ αν θα γίνει δικτάτορας και απάντησε όχι, εκτός από την πρώτη μέρα που «θα κλείσει τα σύνορα και θα κάνει εξορύξεις, εξορύξεις, εξορύξεις».

Λιγότερο γνωστή είναι όμως μια συνάντηση που προηγήθηκε στο εξοχικό του νέου αμερικανού προέδρου με τους διευθυντές των μεγαλύτερων ενεργειακών εταιρειών. Για τα όσα συζητήθηκαν εκεί έγραψε η Washington Post στις 9 Μαΐου: «Είστε αρκετά πλούσιοι, είπε, ώστε να μπορείτε να μαζέψετε 1 δισ. δολ. για να με επιστρέψετε (σ.σ. καλά διαβάσατε: «με επιστρέψετε») στον Λευκό Οίκο. Στο δείπνο ορκίστηκε να ανακαλέσει δεκάδες περιβαλλοντικούς νόμους και πολιτικές του Μπάιντεν και να σταματήσει νέους από την ενεργοποίησή τους, σύμφωνα με ανθρώπους που μίλησαν υπό τον όρο της ανωνυμίας. Δίνοντας 1 δισ. δολ. θα είναι μια συμφωνία, είπε ο Τραμπ, λόγω των φόρων και των ρυθμίσεων που θα αποφύγουν χάρη σε αυτόν». Η ιστοσελίδα Politico επιβεβαίωσε το μυστικό δείπνο «δίνοντας» και τους παριστάμενους: Exxon Mobil, Chevron, ConocoPhilips, Cheniere Energy, κ.λπ.

Συνδέοντας τα δύο παραπάνω συμπεραίνουμε ότι ο Τραμπ, κατά δήλωσή του, ναι, θα γίνει δικτάτορας για χάρη όμως των αμερικανικών ενεργειακών εταιρειών.

Πάρτι στο χρηματιστήριο

Το ποιος θα είναι ο μεγάλος κερδισμένος της νέας εποχής που ήδη ξεκίνησε με την εκλογή του Τραμπ φάνηκε από την επόμενη κιόλας ημέρα με τα κέρδη που κατέγραψε το αμερικανικό χρηματιστήριο. Ο βιομηχανικός δείκτης Dow Jones σημείωσε τα μεγαλύτερα κέρδη στη διάρκεια δύο ετών: 3,6%. Ο S&P 500 αυξήθηκε κατά 2,5% και ο Nasdaq κατά 3%. Οι μετοχές της JPMorgan αυξήθηκαν κατά 12% και της Goldman Sachs κατά 13%, δεν φάνηκαν δηλαδή να πτοούνται από τις υποσχέσεις του Τραμπ να δώσει ώθηση στην βιομηχανία της χώρας…

Κέρδη ρεκόρ κατά 9,8% κατέγραψε και το Bitcoin φθάνοντας τα 76.231 δολ. λόγω των υποσχέσεων που έχει δώσει ο Τραμπ να μετατρέψει τις ΗΠΑ σε παγκόσμια πρωτεύουσα των κρυπτονομισμάτων και της εξαγγελίας του να δημιουργήσει στρατηγικό απόθεμα από Bitcoin. Το μπουστάρισμα των κρυπτονομισμάτων από τον Τραμπ δείχνει την κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών μεταξύ νομιμότητας και οργανωμένου εγκλήματος και τη νομιμοποίηση των εσόδων του στην απελπισμένη προσπάθεια των ΗΠΑ να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία στον πόλεμο των νομισμάτων. Ειδικά τώρα που το δολάριο απειλείται.

Η μεγάλη άνοδος των μετοχών δείχνει ότι ο Τραμπ ήταν το χαρτί στο οποίο πόνταρε ο αμερικανικός καπιταλισμός στις εκλογές του 2024 και τις προσδοκίες που γεννάει η άνοδός του στην εξουσία. Πίσω από τη νίκη του Τραμπ άλλες φορές κρύβονται κι άλλες καμαρώνουν αμερικανικά μεγαθήρια που μάχονται να διατηρήσουν την αμερικανική πρωτοκαθεδρία στον διεθνή ανταγωνισμό.

Η ντροπή για την εκλογή του βαραίνει βιομήχανους και τραπεζίτες, ιδιοκτήτες και στελέχη της παλιάς και της νέας οικονομίας που επένδυσαν όλο τους το κεφάλαιο στο ρατσιστικό του λόγο, τον μισογυνισμό και τη χυδαιότητα. Όταν δημόσια ο Μασκ, μέσω του δικού Μέσου Κοινωνικής Δικτύωσης, έκανε πλάκα στην Τέιλορ Σουίφτ, που συντάχθηκε με την Χάρις, ότι θα της κάνει παιδί(!), μπορούμε να φανταστούμε τι ώθηση δόθηκε στις καθημερινές φραστικές επιθέσεις και τις προσβολές λόγω φύλου!; Το μίσος του Τραμπ απέναντι στους μετανάστες, και τα μαζικά ρατσιστικά πογκρόμ που θα ακολουθήσουν για την εκδίωξή τους, αναπαράγουν τον κανιβαλισμό μεταξύ των φτωχότερων, στόχο έχουν να ενοχοποιήσουν τους πιο αδικημένους για την επιδείνωση της θέσης της φτωχής Αμερικής και να αφήσουν στο απυρόβλητο τους συνδαιτημόνες και χορηγούς του Τραμπ.

Ωστόσο, για τις νύχτες των κρυστάλλων που θα επέλθουν, με πρωταγωνιστές τις ένοπλες συμμορίες με τις ναζιστικές σημαίες που είδαμε να παρελαύνουν στη διάρκεια του πρόσφατου τυφώνα Μίλτον, θα έχει το βάλει και η Χάρις το χεράκι της. Η προεκλογική της υπόσχεση να ψηφίσει το νόμο για την επέκταση του τείχους στα νότια σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό, και η δέσμευση της να αυστηροποιήσει το νόμο για την μετανάστευση εξέθρεψαν και δικαιολόγησαν τον ρατσισμό του Τραμπ. Έτσι, εξηγείται η αύξηση σε ένα χρόνο του ποσοστού των Αμερικανών που ζητούν μαζικές απελάσεις μεταναστών κατά 10%, για να φτάσει τον Ιούλιο του 2024 στο 55% – ποσοστό ρεκόρ από το 2001.

Στα ύψη οι εισοδηματικές αντιθέσεις

Όμως, για την μαζική μεταφορά πλούτου από τους εργαζόμενους των ΗΠΑ στους ζάμπλουτους των ΗΠΑ δεν φταίνε οι Μεξικάνοι. Το 1963 οι πλουσιότερες οικογένειες διέθεταν πλούτο 36 φορές μεγαλύτερο από τον μέσο πλούτο. Το 2022 ο πλούτος τους έγινε μεγαλύτερος κατά 71 φορές. Την ίδια περίοδο, από το 1963 ως το 2022, το φτωχότερο 10% από 23 δολάρια είδε το χρέος του να αυξάνει στα 450 δολάρια. Το πλουσιότερο 10% είδε τον πλούτο να αυξάνει 6 φορές (από 294.573 δολ. σε 1,9 εκατ.) και το πλουσιότερο 1% πάνω από 7 φορές (από 1,8 εκατ. σε 13,6 εκατ. δολ.). Η όξυνση των εισοδηματικών και κοινωνικών ανισοτήτων συνέβη και επί Τραμπ και επί Μπάιντεν, ανεξαρτήτως μικρών ενδιάμεσων διαλειμμάτων.

Το δύο τρίτα των Αμερικανών που βαθμολόγησαν αρνητικά την αμερικανική οικονομία (υποστηρίζοντας τον Τραμπ σε ποσοστό 69%-29%) την φτωχοποίησή τους βαθμολόγησαν κι όχι την ίδια την οικονομία που μια χαρά μεγεθύνθηκε και τα πήγε τουλάχιστον καλύτερα από την ευρωπαϊκή: 2021: 5,8%, 2022:1,9% και 2023: 2,5% ήταν η αύξηση του ΑΕΠ στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια.

Η υλοποίηση του προγράμματος του Τραμπ θα εντείνει αυτές τις ανισότητες και την υποκείμενη εκμετάλλευση.

Μια από τις πιο γνωστές υποσχέσεις που έχει δώσει στον Έλον Μασκ είναι να τον ορίσει επικεφαλής μιας ομάδας που θα σκανάρει τον δημόσιο τομέα με σκοπό να κλείσει απαρχαιωμένες και αχρείαστες, υποτίθεται, υπηρεσίες και να απολύσει δημόσιους υπαλλήλους. Το αποτέλεσμα θα είναι η κατάργηση ακόμη κι αυτών των ψιχίων που δίνονται στους άπορους, εν είδει κοινωνικής πολιτικής. Οι χαμένοι θα είναι οι ψηφοφόροι πρωτίστως του Τραμπ και δευτερευόντως της Χάρις.

Στην ίδια κατεύθυνση, της εξαφάνισης ακόμη και αυτού του ισχνού και διάτρητου αμερικανικού διχτυού προστασίας, θα οδήγησε επίσης η μείωση των φόρων για τις επιχειρήσεις, στα χνάρια των ανάλογων μέτρων που έλαβε ο Τραμπ και το 2017. Δεν είναι τυχαίο που ανέβηκαν οι αποδόσεις του αμερικανικού 10ετούς ομολόγου στο 4,425% (η χαρά του …τοκιστή), το υψηλότερο σημείο από τον Ιούλιο! Όμως, μείωση των εταιρικών φόρων σημαίνει αύξηση του ήδη δυσθεώρητου δημοσιονομικού ελλείμματος (1,8 τρισ. ή τριπλασιασμός του σε οκτώ χρόνια), του μυθικού ποσού που ήδη δίνεται για τόκους (890 δισ. δολ. το 2024) και του δημόσιου χρέους (36 τρισ.).

Νέα αμερικανική επιθετικότητα

Το σχέδιο του Τραμπ προβλέπει την διόρθωση των εξωτερικών και άλλων ανισορροπιών της αμερικανικής οικονομίας μέσω της ενίσχυσης της παραγωγής εντός των ΗΠΑ. Εκεί αποσκοπούν οι εξαγγελίες του για επιβολή οριζόντιων δασμών σε όποιο εμπόρευμα εισάγεται στις ΗΠΑ ύψους 10% και ειδικά για εκείνα από την Κίνα ύψους 100%. Οι Δημοκρατικοί υποστήριξαν αυτή τη στροφή στον οικονομικό εθνικισμό. Στη διάρκεια της θητείας Μπάιντεν όχι μόνο δεν μειώθηκαν οι δασμοί που είχε επιβάλει ο Τραμπ στην προηγούμενη θητεία του 2018-2020, αλλά και κορυφαίο αξιωματούχοι του ενστερνίστηκαν δημόσια τη γραμμή των δασμών. Ενδεικτικά, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Μπάιντεν, Τζέικ Σάλιβαν, μιλώντας στο Ινστιτούτο Μπρούκινγκς απέρριψε το ελεύθερο εμπόριο, δικαιολόγησε τους δασμούς και μίλησε για μια «Νέα Συναίνεση της Ουάσιγκτον»! Προφανώς, προς αντικατάσταση της παλιάς που είχε στην προμετωπίδα της το ελεύθερο εμπόριο και τον εκμηδενισμό των δασμών. Η σύγκλιση Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών δεν αναιρεί ότι πρόκειται για τομή, αλλά υπογραμμίζει την θετική και δικομματική ανταπόκριση που συναντά η αλλαγή οικονομικής πορείας.

Στο διεθνές πεδίο η εκλογή του Τραμπ θα σημάνει επέκταση και εμβάθυνση της αμερικανοκρατίας. Στην ΕΕ ακόμη και σήμερα χαρακτηρίζουν ως «απομονωτική» τη στάση των ΗΠΑ. Με αφορμή, για παράδειγμα, τις απειλές του Τραμπ ότι θα εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ εάν οι Ευρωπαίοι δεν καταβάλουν το 2% του ΑΕΠ τους για πολεμικές δαπάνες. Η φυγή του ΝΑΤΟ από την Ευρώπη θα ήταν η πιο ευχάριστη είδηση των τελευταίων 75 χρόνων. Ακόμη πιο ευχάριστη θα ήταν η διάλυση του ΝΑΤΟ. Το ζητούμενο ωστόσο των αμερικανικών απειλών δεν είναι τίποτε άλλο από την αύξηση των ευρωπαϊκών παραγγελιών στην αμερικανική πολεμική βιομηχανία και η στρατιωτικοποίηση των ευρωπαϊκών οικονομιών. Διαδικασία που είμαι ήδη σε εξέλιξη, βάσει αποφάσεων της ΕΕ, και θα έχει δραματικές επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των Ευρωπαίων.

Γι’ αυτό κι η δήλωσή του «Αμερικανισμός κι όχι παγκοσμιοποίηση» είναι κενή περιεχομένου και παραπλανητική. Οι ΗΠΑ υπάρχουν επειδή εκμεταλλεύονται τον διεθνή τους περίγυρο – «γκλομπαλιστές» εξ ορισμού δηλαδή εξάγοντας ανεμπόδιστα, επειδή καμιά χώρα δεν τολμά να τους επιβάλει δασμούς και «φυτεύοντας» κυβερνήσεις και υπουργούς της αρεσκείας τους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ο εθνικισμός τους, καλυμμένος πίσω από τον πατριωτισμό, αποσκοπεί να διαφυλάξει την διεθνή θέση των ΗΠΑ που ήδη κλονίζεται και συρρικνώνεται, σκοπεύει να δώσει μια νέα ώθηση στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό σε βάρος της ειρήνης και της σταθερότητας, ειδικά στην Μέση Ανατολή και την Ασία.

Οι δεσμοί του Τραμπ με το ισραηλινό – σιωνιστικό λόμπι εγγυώνται την συνέχιση της γενοκτονίας στην Παλαιστίνη. Η καρατόμηση από τον Νετανιάχου του ισραηλινού υπουργού Άμυνας Γιόαβ Γκάλαντ, που εμφανιζόταν με δική του ατζέντα και δικές του επαφές στις ΗΠΑ, λίγο πριν κλείσουν οι κάλπες στις ΗΠΑ έδειξε την λευκή επιταγή που έχει το κράτος – απαρτχάιντ όχι μόνο από την απερχόμενη αλλά και από τη νέα αμερικανική κυβέρνηση.

Οι απειλές προς το Πεκίνο για την επιβολή αυξημένων δασμών δείχνουν τον φόβο που προκαλεί στις ΗΠΑ η κινέζικη οικονομία. Η υπεροχή της σε κλάδους στρατηγικής σημασίας και η ορμητική της άνοδο είναι που ανάγουν την Κίνα σε υπ’ αριθμό έναν αντίπαλο για τον Τραμπ. Και σε αυτό το μέτωπο φυσικά οι Δημοκρατικοί έχουν ήδη διαπρέψει. Το ταξίδι της Νάνσυ Πελόζι στην Ταϊβάν το 2022 έδειξε ότι οι Δημοκρατικοί θα στηρίξουν πλήρως τους τυχοδιωκτισμούς του Τραμπ.

Ιδεολογική οπισθοδρόμηση και συντηρητισμός

Βαθιά διαβρωτική σε όλον τον κόσμο, κι όχι μόνο στις ΗΠΑ, θα αποδειχθεί επίσης η ιδεολογική ατζέντα του «Τραμπ 2.0», που ήδη αναπαράγεται. Οι αντι-επιστημονικές θεωρίες συνομωσίας του Κένεντυ θα δώσουν περαιτέρω ώθηση στην θρησκοληψία, ενώ η σταυροφορία ενάντια στην αποκαλούμενη «woke ατζέντα» και το «dei» (ποικιλία, ισότητα, συμπερίληψη) δεν σκοπεύει καν να διορθώσει υπερβολές, όπως γράφεται.

Το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη στα αμερικανικά πανεπιστήμια χαρακτηρίστηκε  «woke ατζέντα» και το κυνήγι μαγισσών που έφτασε στο σημείο να διώξει πρυτάνεις επειδή δεν απέβαλλαν αγωνιζόμενους φοιτητές χαρακτηρίστηκε καταπολέμηση της «woke ατζέντας».

«Woke ατζέντα» χαρακτηρίζονται σήμερα στις ΗΠΑ και τα αιτήματα προστασίας του περιβάλλοντος από την φρενίτιδα των σχιστολιθικών εξορύξεων. Η παράδοση στους ολιγάρχες του πετρελαίου παρθένων και προστατευόμενων περιοχών θα έχει τον τίτλο της αποδόμησης της «woke ατζέντας».

Η δε ρεπουμπλικανική σταυροφορία ενάντια στο dei πρώτο στόχο έχει επιχειρήσεις που ευαισθητοποιήθηκαν μετά την δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από την αστυνομία το 2020 κι επιχείρησαν να επιβάλλουν κανόνες σεβασμού και ισότητας των εγχρώμων.

Προφανώς, το ζητούμενο δεν είναι η υπεράσπιση της «woke ατζέντας» ή του dei που αποτελούν την στρεβλή απάντηση σε ένα τεράστιο πρόβλημα πολλαπλού ρατσισμού που διαπερνά την αμερικανική κοινωνία. Ζητούμενο είναι να φανεί ότι η επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες που εκφράζει ο Τραμπ, με τις επιθέσεις στη woke ατζέντα και το dei, συγκαλύπτει μια ακροδεξιά, υπερσυντηρητική ιδεολογική ατζέντα που συνοδεύει κάθε πολιτική αντεπανάσταση· από την εποχή του Ρέιγκαν και της Θάτσερ ακόμη. Στο τέλος της ημέρας, πίσω από τις πλακίτσες για 5.372 φύλα και τα ταμπόν που προσέφερε ο υποψήφιος αντιπρόεδρος της Χάρις στους μαθητές, οι φυλετικοί διαχωρισμοί στους χώρους εργασίας των ΗΠΑ θα έχουν βαθύνει, περισσότερους έγχρωμους θα σκοτώνουν ατιμώρητα οι αμερικάνοι μπάτσοι, οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι και άνεργοι θα έχουν αυξηθεί, κατοχυρωμένα δικαιώματα και ελευθερίες θα καταργηθούν, η Εθνοφρουρά θα βρίσκεται στους δρόμους κάθε τρεις και λίγο και θα επανέλθει η υποχρεωτική θητεία, όπως έχει υποσχεθεί ο Τραμπ.

Η παράδοση όλης της εξουσίας των ΗΠΑ απ’ ευθείας στους ολιγάρχες προϋποθέτει ακόμη περισσότερη ιδεολογική πειθαρχία και ακόμη μεγαλύτερη καταστολή.

ΠΗΓΗ: kommon.gr